رویا میرعلمی در گفت‌وگو با خبرنگار میراث‌آریا با اشاره به دو رویکرد مکمل در مواجهه با هنرهای میراثی، تصریح کرد: یک بخش از این هنرها، ذاتاً هنر موزه‌ای است؛ هنری که از گذشتگان ما به ارث رسیده و باید دقیقاً به همان شکلی که وجود داشته، اجرا و به مخاطب امروز نشان داده شود.

او با تاکید بر لزوم حفظ اصالت تاریخی و هویتی آثار، افزود: اما در کنار این نگاه، راه دیگری هم برای احیای این هنر وجود دارد؛ راهی که با رویکردی جدید، متناسب با جامعه امروز، مخاطب جدید، نگاه‌های نو و نسل تازه، بتواند شکلی تازه از ارتباط را ایجاد کند.

این بازیگر تئاتر و تلویزیون با اشاره به نقش جشنواره‌ها و رویدادهای فرهنگی در پیوند هنر با جامعه، گفت: وقتی قرار است اثری به مخاطب ارائه شود، چه در قالب یک جشنواره و چه در شکل یک رویداد فرهنگی، باید به گونه‌ای طراحی شود که مخاطب عام را هم جذب کند؛ اشکالی کارناوالی، شادی‌آور و امیدبخش که متناسب با سطح و فضای اجتماعی محل اجرای جشنواره شکل بگیرد.

میرعلمی با نگاهی جامعه‌شناختی به کارکرد هنر در شرایط امروز، تاکید کرد: عمیقاً معتقدم که انسان‌ها باید شاد باشند تا امید داشته باشند و تنها در فضای امید است که می‌توانند پذیرای مفاهیم فرهنگی و هنری شوند. در ناامیدی و یأس، کمتر کسی به‌دنبال هنر، فرهنگ و معنا می‌آید.

او در پایان خاطرنشان کرد: اگر می‌خواهیم هنر به خوراک فکری و روحی جامعه تبدیل شود، نخست باید روحیه شاد، زنده و امیدوار در مخاطب ایجاد کنیم؛ چراکه شادی، پیش‌نیاز گفت‌وگوی مؤثر میان هنر و جامعه است.

انتهای پیام/